दिप्ती.कथन (Dipti.Kathan)

                                    मध्यंतरी संदीप खरे आणि सलील कुलकर्णी यांचं, 'दमलेल्या बाबाची कहाणी तुला' हे गाणं ऐकण्याचा योग आला. या गाण्यात कामाच्या भारामुळे आपल्या मुलीला वेळ न देऊ शकणारया वडिलांच्या मनातली खंत, तळमळ, वेदना उत्कृष्टपणे संगीतकारांनी श्रोत्यांसमोर आणली. खर तर, ही गोष्ट फक्त त्या गाण्यापुरती मर्यादित नाही. आज आपल्या आजूबाजूला आपल्याला असे अनेक आई-बाबा दिसतील ज्यांना  आपल्या मुलांकडे लक्ष द्यायला वेळ नाही, त्यांच्यासोबत चार गोष्टी करण्यासाठीही वेळ नाही. आणि त्यामुळेच आजकालचे बरेच ऑफिस गोईंग स्त्री - पुरुष पालक असमाधानी दिसतात.                                                                      याच विषयावरचा एक लेख वाचनात आला. ऑफिसला जाणारया पालकांना आपल्या पाल्याकडे हवं तितकं लक्ष आणि वेळ देता येत...

                        सकाळची साधारण पावणेसातची  वेळ.व्ही.टी स्टेशनवर हमालांचा,प्रवाशांचा,तिकीट तपासणारया टी.सीन्चां नुसता गलबलाट चालू होता.मडगाव एक्स्प्रेस निघून जाऊ नये म्हणून मी आणि आई आम्ही झपझप चालत होतो.आदल्याच दिवशी माझी लास्ट ईयर ची परीक्षा संपल्याने आम्ही गावी जात होतो.गावाला जाताना एक वेगळाच आनंद मनात असतो.      आम्ही धावत होतो.तिकीट आयत्या वेळी काढले असल्याने मी आणि आई आम्ही जनरलच्या डब्ब्यात चढणार होतो.आम्ही कशाबशा आत चढलो.बघतो तो काय,आधीच सर्व सीट्स फुल्ल झाल्या होत्या.माझ्या कपाळावर जरा आठ्याच पडल्या.मग मी बसण्यासाठी दुसरा पर्याय शोधू लागले.मुख्य आसनाच्या वर लांबपल्ल्यांच्या गाड्यांमध्ये काही फळ्या ठोकलेल्या असतात,ज्याचाही बसण्यासाठी वापर केला जातो.मी आईला त्यावर बसायला सांगितले आणी मी खाली उभी राहिले.आता उभं राहून करायचं काय?तितक्यात handbag  मध्ये असलेल्या ' Wise & Otherwise ' ची मला आठवण झाली.तितक्यात गाडी सुटली.गाडी ठीक वेळेवर सुटली म्हणून मला जरा हायसं वाटलं. ...